
مطالعه نظریه های صاحبنظران و پژوهشگران مختلف نشان میدهد که به طور کلی میتوان رقابتپذیری را قابلیتها و توانمندیهایی دانست که یک کسبوکار، صنعت، منطقه و یا کشور دارا است و میتواند آنها را حفظ کند تا در عرصه رقابت بینالمللی نرخ بازگشت بالایی را در عوامل تولید ایجاد کرده و نیروی انسانی خود را در وضعیت نسبتا بالایی قرار دهند. به عبارت دیگر، رقابتپذیری توانایی افزایش سهم بازار، یوددهی، رشد ارزش افزوده و ماندن در صحنه رقابت عادلانه و بینالمللی برای یک دوره طولانی است. منظور از رقابتپذیری صنعت این است که شرکتهای مختلف فعال در آن صنعت، در تولید و فروش کالا رقابت تنگاتنگی داشته باشند و کالاهای آنها نسبت به ديگری برتری چندانی نداشته باشد؛ چرا که اگر غیر از این باشد بازار به سمت انحصار یا انحصار چندجانبه تمایل پیدا میکند (خدامیپور و بزرایی، 1392). رقابتپذیری در اثر ترکیبی از داراییها و فرایندها به وجود میآید. داراییها یا به صورت موهبتی است (مثل منابع طبیعی) و یا ساخته شده به وسیله انسان است (مثل زیرساختها) و فرایندها که داراییها را به منافع اقتصادی حاصل از فروش به مشتریان تبدیل میکند و در نهایت موجب ایجاد رقابتپذیری میگردند. با گسترش و جهانی شدن بازارها، تنها راه بقای شرکتها و سازمانها منوط به افزایش رقابتپذیری و کسب و حفظ مزیت رقابتی پایدار است. یک صنعت زمانی رقابتپذیر است که بتواند برای مشتریانش ارزش آفرینی کند (میترا[1]و همکاران، 2013).
مطالعه نظریات صاحبنظران و پژوهشگران مختلف نشان میدهد از رقابتپذیری تعریف و تعبیر واحدی وجود ندارد. اما به طور کلی میتوان رقابتپذیری را قابلیتها و توانمندیهایی دانست که یک کسبوکار، صنعت، منطقه، کشور دارا هستند و میتوانند آنها را حفظ کنند تا در عرصه رقابت بینالمللی نرخ بازگشت بالایی را در فاکتورهای تولید ایجاد کنند و نیروی انسانی خود را در وضعیت نسبتا بالایی قرار دهند. از طرفی رقابتپذیری یک مفهوم تطبیقی است که توانایی یا عملکرد یک شرکت، بنگاه اقتصادی، صنعت یا یک کشور را در زمینه عرضه کالاها یا خدمات خود به یک بازار مشخص نشان میدهد. رقابتپذیری امروزه مفهوم یا قلمروی گستردهای دارد و در تعیین آن دهها فاکتور یا عامل دخالت دارند. رقابتپذیری در سه سطح قابل بررسی و مطالعه است:
در سطح شرکتها
در سطح ملی
در سطح بینالمللی
هر شرکتی که بتواند به بهترین شکل ممکن منابع در دسترس اعم از سرمایه، نیروی کار و فناوری را تلفیق کرده و محصول تولیدی خود را با بازار عرضه کند، شانس موفقیت بیشتری دارد. هر کشور کوشش میکند از همه توانمندیهای خود اعم از منابع طبیعی، نیروی متخصص، سرمایههای معنوی، موفقیت ژئوپلیتیکی، ویژگیهای فرهنگی و ... برای توسعه تجارت و پیشی گرفتن بر رقبا استفاده کند و رقابتپذیری را به خارج از مرزهای جغرافیایی خود تسری دهد و در جرگه قدرتهای بزرگ اقتصادی در منطقه یا عرصه بینالمللی قرار گیرد.
[1] . Mitra