بازی درمانی روشی است که به کمک آن به کودکان دارای مشکل کمک میشود تا بر مشکلاتشان غلبه کنند. این روش به عنوان ابزاری برای برقراری ارتباط بین کودک و درمانگر مورد استفاده قرار می گیرد. این شیوه بر پایه ی اصلی استوار است که می پندارد بازی فرایندی است که با استفاده از آن کودک نخست "من" را از غیر من جدا میکند و با جهانی فراتر از خود ارتباط برقرار میکند بنابراین بازی درمانی را به عنوان یک رویکرد درمانی چنین توصیف کرده اند بازی درمانی عبارت است از یک ارتباط جاری بین یک درمانگر آموزش دیده و یک مراجع خرد سال که مشکلات رفتاری با هیجانی دارد با استفاده از فعالیتهای مختلف و متنوع مبتنی در بازی که منجر به ایجاد تغییرات درمانی در مراجع میشود (محمد اسماعیل، ۱۳۹۶).
بازی درمانی تکنیکی است که به وسیله آن طبیعت کودکان به صورت بیانی معنی میشود و روشی است که برای مقابله با استرسهای هیجانی و هم چنین برای کودکانی که دچار آشفتگیهای ناشی از مشکلات خانوادگی هستند به کار می رود (مهرابی و همکاران،۱۳۹۷). درمانگرانی که کار بازی درمانی انجام می دهند معتقدند که این تکنیک به کودکان اجازه میدهد مسائلی را که نمیتوانند در محیط روزانه شان مطرح کنند در قالب بازی ارائه دهند و با هدایت درمانگر هیجانات مخفی خود را نمایان کنند. در بازی درمانی درمانگر رفتار کودکان را بدون قيد و شرط میپذیرد بدون این که آنها را غافلگیر کند با آنها بحث کند و با نادرستی کار آنها را به آنها گوشزد کرد براتون و دافو، ۲۰۱۶).
بازی وسیله ای طبیعی برای بیان و اظهار وجود کودک است. کودکان از طریق بازی احساسات ناکامی ها و اضطرابهای خود را بیان میکنند در حقیقت بازی درمانی روشی است که به یاری کودکان می شتابد تا بتوانند مسایل خود را به دست خویش حل کنند. در این نوع درمان به کودک فرصت داده میشود تا احساسات آزار دهنده و مشکلات درون خود را از طریق بازی بروز داده و آنها را به نمایش بگذارد (بازاری و همکاران، ۱۳۹۴).
