مکانیسمهای دفاعی استراتژیهای مقابلهای هستند که توسط افراد برای مقابله با تجربیات منفی مانند تروما، سوءاستفاده یا تعارض بینفردی استفاده میشوند. استرس، سختیها و مشکلات در زندگی تا حدی به دلیل استراتژیهای مقابلهای مانند این قابل کنترل هستند. اگرچه مکانیسمهای دفاعی مدتهاست با بیماریها مرتبط بودهاند، اما مطالعات جدید در روانشناسی مثبت نگر پتانسیل سازگاری آنها و راههایی را که در آن با کیفیتهای شخصی مرتبط هستند، نشان دادهاند. روانشناسان باید ارتباط بین راهبردهای دفاعی و ویژگیهای شخصیتی و چگونگی تأثیر آنها بر شادی فرد را درک کنند. مکانیسمهای دفاعی یک فرد، تاکتیکهای ذهنی او برای ایمن نگه داشتن خود از موقعیتهای خطرناک یا احساسات منفی است. هنگامی که زندگی سخت میشود، این فرآیندهای خودکار به عنوان سیستمهای دفاعی عمل میکنند. علاوهبراین، نقاط قوت شخصیت عناصر اخلاقی، اخلاقی و رفتاری هستند که هویت منحصربهفرد فرد را میسازند و رفتارهای مستقیم روزانه او را تشکیل میدهند. مکانیسمهای دفاعی به عنوان دنبالهای از واکنشهای غیرارادی نسبتاً به عوامل درونی یا بیرونی شامل رفتارها و افکار توضیح داده میشوند (مک آرتور[1] و همکاران، 2019).
دفاعهای مشخصه معمولاً بر اساس سطوح بهصورت سلسلهمراتبی طبقهبندی میشوند. دفاع بالغ (مانند شوخ طبعی، نوع دوستی، سرکوب، انتظار، تصعید) در میان افرادی که سطوح موفقیت بالاتری در رابطه با کار و همچنین روابط دارند قابل توجه است و بنابراین تمایل به سطوح پایینتری از آسیبشناسی روانی دارند. دفاعهای عصبی یا میانی (مانند شکلگیری واکنش، سرکوب، جابجایی) کمتر انعطافپذیر هستند، اما در تمام سطوح عملکرد زندگی وجود دارند. در حالیکه دفاعهای نابالغ (مانند انکار، عمل کردن، پرخاشگری منفعل، فرافکنی) با مشکل در بیان، تنظیم و درک رویدادهای عاطفی مرتبط است (آلیاناک[2]، 2020).
[1] McArthur
[2] Alyanak