محیط زیست به عنوان یک موهبت الهی، محل زندگی و تأمین کننده اصلیترین نیازهای انسان است. عبارت محیط زیست را میتوان به یک منطقه محدود کرد و یا تمامی یک سیاره و حتی به فضای بیرونی احاطه کننده آن نیز اطلاق نمود که اصطلاحاً «کره حیات یا بیوسفر» نامیده میشود (ادیبراد و همکاران، 1400). محیط زیستگرایی بر توانایی سازمانی تأکید میکند و یک توانایی درونی استراتژیک و فعال میباشد. به همین ترتیب میتوان از طریق ارزشها و توانایی سازمان در تبدیل محیط پیچیده به محیط زیستگرایی شفاف برای ذینفعان اصلی، توسعه پایدار را ارتقا داد (فورینی و همکاران، 2019).
انگیزه محیطزیستگرایی یکی از ویژگیهای برجسته مرتبط با گرایش محیطی است که نشان دهنده دخالت مداوم در جستجوی فرصتهای پذیرش زیستمحیطی برای جلوگیری از عواقب نامطلوب در محیط زیست میباشد (گراهام و پاتر، 2015). برخی از محققان مانند گابلر و همکاران (2015)، در مورد جهتگیری محیط زیست و از طریق توسعه قابلیتهای اکولوژیکی، بر عوامل آن تمرکز کرده اند. ابتدا، ختریوال (2010)، نقش محیط زیستگرایی در ارزش برند را مورد بررسی قرار داد. یو و هو (2019)، نیز کشف کردند که تا چه میزان جهتگیری زیست محیطی برای اقدامات مدیریت سبز تأمین کننده محوری است (کسزی، 2020). علاوه براین، مدتهاست که محققان در تحقیقات مرتبط با مدیریت محیط زیست براین باورند که بهبود سطح محیطزیستگرایی شرکتها میتوان پاسخ استراتژیک شرکت به مشکلات زیست محیطی را بهبود بخشد. به علاوه، این مطالعات نشان داده است که استراتژی محیطزیستگرایی تأثیر مثبتی بر عملکرد محیط دارد (ضمیر و همکاران، 2020).
همچنین می توانید فایل های مشابه زیر را نیز خریداری کنید:
مبانی نظری ادراک از اثر بخشی سبز
مبانی نظری ادراک از شیوه های سبز
