رهبری فرایندی است که ضمن آن مدیر سازمان می کوشد تا با ایجاد انگیزه و ارتباطی موثر انجام سایر وظایف خود را در تحقق اهداف سازمانی تسهیل و کارکنان را از روی میل و علاقه به انجام وظایفشان ترغیب کند. رهبری مستلزم نفوذ کردن و اثر گذاری بر افراد است و مدیر در نقش رهبر کسی است که بتواند بر افراد تحت سرپرستی خود نافذ و موثر باشد و به عبارت دیگر مرئوسان، نفوذ و قدرت او را بپذیرند. در زمینه رهبری تعاریف متعددی وجود دارد. عدم توافق در ارائه یک مفهوم واحد از رهبری نشات گرفته از این واقعیت است که رهبری در برگیرنده تعاملات پیچیده ای است که میان رهبر، پیروان و موقعیت وجود دارد. برای مثال، برخی محققان، رهبری را در قالب خصوصیات شخصی و فیزیکی تعریف می کنند در حالی که برخی دیگر معتقدند رهبری از طریق به کارگیری مجموعه ای از رفتارهای تجویز شده، اعمال می گردد. در مقابل گروه دیگری از محققان بر این باورند که رهبری یک نقش موقتی است و هر شخص می تواند عهده دار آن شود (علیپورلری و خواجویی فریدونی، 1398).
با توجه به محیط پويای سازمان های امروزی که ناشی از تغییرات پی در پی تکنولوژی، مسائل سیاسی، تغییرات جوی و ... می‌باشد، وجود يک الگوی رهبری و مديريتی برای تمامی شرايط مناسب نبوده و هدايت و رهبری سازمان ها مستلزم بکارگیری روش‌های خاص و متفاوتی از مديريت است تا ضمن حفظ منابع انسانی کارا و اثربخش، بتوان به اهداف سازمانی دست يافت. از اين رو هر نهادی بنابر شرايط خاص خود نیازمند يک سبک رهبری مقتضی می‌باشد تا از آن طريق عملکرد و بهره‌وری سازمانی ارتقاء پیدا کند. رهبران سازمان به دلیل افزايش جهانی شدن، رقابت و سرعت تغییرات سازمانی و محیطی، به دنبال يافتن راه هايی برای افزايش خلاقیت در سازمان‌های خود هستند. رهبران ابزارهای مختلفی برای تاثیر گذاشتن بر خلاقیت کارکنان در سازمان‌هايشان دارند و رهبران می‌توانند با تغییر سبک رهبری خود بر خلاقیت پیروان خود تاثیر گذارند. در ارتباط با مفهوم مديريت از سوی صاحبنظران و نظريه پردازان، تعريف های متعددی ارائه شده است: واژه مدير به مفهوم اداره‌کننده و تسهیل‌گر روابط گروهی جهت نیل به اهداف مشترک سازمانی است. از طرفی برخی ديگر از صاحب نظران با بیان وظايف و نقش‌های مدير به عنوان برنامه‌ريزی، سازماندهی، کارگزينی، هدايت و کنترل منابع انسانی به تعريف مديريت می‌پردازند. سبک مديريت شامل انتخاب رويه و روش مديريتی مبتنی بر چهارچوب و محدوده‌ای از دستورالعمل، قوانین و خط مشی‌های سازمانی است که سازمان برای مدير تعیین می‌کند که روش ياد شده با نیاز ها، موقعیت زمانی و مکانی و همچنین شخصیت افراد ارتباط تنگاتنگی دارد. فیدلر[1] (1996)، يکی از محققان برجسته در سبک رهبری، بیان می کند که اتخاذ سبک مناسب رهبری در موفقیت فرد، گروه، سازمان و حتی کشور نقش بسزايی ايفا می کند. علاوه بر اين سبک رهبری مناسب يکی از راه هايی است که سازمان‌ها برای مقابله با افزايش بی نظمی و آشفتگی محیطی اتخاذ می‌کنند (ظهرابی و محبی، 1397).
[1] Fiedler
همچنین می توانید از محصولات مشابه زیر دیدن فرمائید:
مبانی نظری رهبری تحول آفرین هزاره ها
مبانی نظری حمایت سازمانی درک شده
