مبانی نظری کارآفرینی فناورانه

مفهوم کارآفرینی به عنوان ایجاد سازمان، بخشی از دیدگاه رفتاری یا محیطی به کارآفرینی است و تمرکز آن بر عملکرد کارآفرین است. این دیدگاه، سازمان را به عنوان واحد پایه تحلیل در نظر گرفته و فرد کارآفرین را مسئول انجام فعالیت­های لازم می­داند که به سازمان امکان ایجاد شدن را می­دهد. آنتنسیک و هریشیک  (2004)، معتقدند که کارآفرینی ، کسب وکار جدیدی را ایجاد می­کند. آن­ها ادعا کردند که استراتژی کارآفرینی ، شامل فعالیت­های نوآورانه دیگری مانند توسعه محصولات جدید، فرآیندها، فناوری­ها و استراتژی­هاست. در مقابل، سانچز و سوریانو (2011)، کارآفرینی را به عنوان «فرآیند افزایش توانایی شرکت برای به دست آوردن و استفاده از مهارت­ها و توانایی­های نوآورانه اعضای شرکت­ها» تعریف کردند (قوامی و همکاران، 1398).

کارآفرینی به عنوان شناسایی و بهره­برداری از فرصت­هایی که قبلا بهره­برداری نشده­اند از طریق خلق منابع جدید یا ترکیب منابع موجود به روش­های جدید برای توسعه و تجاری­سازی محصولات جدید، فرستادن به بازرا جدید و یا خدمات به مشتریان جدید اطلاق می­شود. کارآفرینی به عنوان موتور محرکه رشد اقتصاد در نظر گرفته می­شود و هر قدر فعالیت­های کارآفرینانه در جامعه­ای بیشتر باشد، توسعه­یافتگی و رشد اقتصادی بالاتری خواهد داشت. کارآفرینی، پایه و اساس اقتصاد موفق و امید برای توسعه سیستم­های اقتصادی است و بسترسازی برای رشد کارآفرینی و فراهم کردن عواملی که منجر به کارآفرینی می­شود از ملزومات توسعه­یافتگی و رشد اقتصادی در کشور می­باشد (ایمانی[1] و همکاران، 2017).

 


[1] . Imani