از جمله موضوع‌هاي نگرشي مهم، نگرش به تحصيل و آموزش است كه عوامل مختلفي چون: وضعيت تحصيلي والدين، انگيزش دانش‌آموزان، خوداثربخشي تحصيلي و نگرششان به علم و تحصيل، ادراك دانش‌آموزان از محيط آموزشگاهي، روابط معلم - شاگردي، و نگرش دانش‌آموزان در كلاس‌هاي درس و محيط‌هاي آموزشي و در آخر وضعيت تحصيلي خودشان در ايجاد نگرش مثبت و منفي تأثير به سزايي دارند.
يكي از مهمترين عواملي كه بر پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان تأثيرگذار است، نگرش آنها نسبت به معلم و كلاس‌ها است. شخصيت معلمان مي‌تواند پيشرفت تحصيلي فراگيران را تحت تأثير قرار دهد. بسياري از دانش‌آموزان داراي پيشرفت تحصيلي پايين با معلمان و ساير همسالان خود و همچنين با كاركنان مدرسه مشكل دارند. چنين دانش‌آموزاني ممكن است نسبت به همسالان خود رفتار خصومتي نشان دهند و به دنبال آن نگرش اين دسته از دانش‌آموزان نسبت به مدرسه و عوامل مرتبط با آن از جمله تعامل با همسالان، دروس آموزشگاهي و معلمانشان منفي شود.
اصطلاح نگرش اشاره به يك جهت‌گيري مطلوب يا نامطلوب، پايدار و جامع نسبت به يك محرك يا گروهي از محرك‌ها دارد. نگرش نسبت به مدرسه عبارت است از واكنش‌هاي عاطفي دانش‌آموزان به فعاليت‌هاي مدرسه كه خصوصيات داخل و خارج از مدرسه را شامل مي‌شود.
از ديدگاه اجتماعي - شناختي، نگرش مثبت به مدرسه، عزت نفس، مسئوليت‌پذيري و پيشرفت تحصيلي آنها را تحت تأثير قرار مي‌دهد. نگرش دانش‌آموزان در مورد مدرسه مي‌تواند در جهت‌گيري‌هاي آنها در فعاليت‌هاي يادگيري تأثير عمده‌اي داشته باشد. دانش‌آموزان وقتي موضوع درس را لذت بخش و مفيد بدانند، بر يادگيري تمركز مي‌كنند. نگرش افراد در مورد تحصيل و مدرسه در انتخاب اهداف مؤثر است. دانش‌آموزان زماني در كلاس درس احساس امنيت و راحتي خواهند كرد كه احساس كنند مي‌توانند در كلاس فعالانه درگير شده و در تصميم‌گيري‌هاي آن شركت كنند. وقتي دانش‌آموزان احساس كنند كه معلم هر لحظه قصد ارزيابي وي را دارد، احساس ايمني نكرده و در نتيجه جو تنش‌زا خواهد بود.
