خودکشی از عوامل مهم مرگ و میر در فرهنگ ها و جوامع و دهمین عامل مرگ در سراسر دنیا است.نزدیک یک میلیون نفر در سال در نتیجه خودکشی می میرند(سازمان بهداشت جهانی،2014). سالانه بیش از 800 هزار نفر جان خود را بر اثر خودکشی از دست می دهند.فراوانی خودکشی به طور نگران کننده ای بالا است، به طوری که هر 40 ثانیه، یک نفر خودکشی می کند.خودکشی دومین علت مرگ و میر در بین افراد 10 تا 24 سال بوده و از سال 2007 تا 2021 روندافزایشی داشته است. به طوری که 24 درصد از افرادی که به خودکشی فکر می کنند، در نهایت دست به خودکشی می زنند.درسال های اخیر نیز، مرگ های ناشی از خودکشی رو به رشد بوده و نرخ خودکشی از سال 1998 تا 2020 از 8/1 به 4/2 درصد رسیده است(زراتی و همکاران،1400).در سال 2021میزان خودکشی در مردان 4 برابر زنان بوده است(گارنت و همکاران،2021).طبق آمارها در سال 2021، 3/12 میلیون بزرگسال ایده پردازی خودکشی را گزارش کرده اند،5/3 میلیون نفر برای خودکشی برنامه ریزی کرده اند و 7/1 میلیون نفر اقدام به خودکشی کرده اند و در نهایت 48183 نفر بر اثر خودکشی جان خود را از دست داده اند(هان و همکاران،2016). آمارها نشان می دهد که از سال 1999 تا 2017، میزان خودکشی 33 درصد افزایش یافته است که از 5/10 به 14 در هر 100هزارنفر افزایش یافته است.در سال 2019، میزان خودکشی کاهش جزئی داشت و به 9/13 در هر 100هزارنفر کاهش یافت اما مجددا در سال 2021، به 1/14 در هر 100هزار نفر رسید.البته میزان واقعی خودکشی ممکن است کمتر گزارش شود.اغلب مرگ های ناشی از خودکشی به اشتباه به عنوان غیرطبیعی یا نامشخص طبقه بندی می شوند که منجر به دست کم گرفتن احتمالی می شود.نرخ واقعی می تواند 10 تا 50 درصد بیشتر از آنچه که گزارش شده است، باشد.میزان افکار خودکشی بدون اقدام به خودکشی از رفتار واقعی خودکشی بیشتر است.از عوامل مهم تاثیرگذار بر اقدام به خودکشی، ایده پردازی خودکشی است؛ ایده پردازی خودکشی شامل طیف وسیعی از افکار با محتوای خودتخریبی است که هم می تواند به صورت منفعلانه (مثلا زندگی ارزش زیستن ندارد) و هم فعلانه ( مثلا فکر کردن به خاتمه دادن زندگی با دارو)باشد(بهروز و همکاران،1399).البته اندیشه پردازی خودکشی شامل اقدام نهایی به خودکشی نمی شود(بگیان کوله مرز و همکاران،1398).در واقع ایده پردازی خودکشی در یک طیفی از شدت قرار دارد که با یک میل کلی به مردن شروع می شود که فاقد هر گونه روش و برنامه ریزی برای اقدام به خودکشی است و به سمت افکار خودکشی فعال پیش می رود که شامل یک برنامه ریزی دقیق و مصمم برای اقدام به خودکشی است(هارمر و همکاران،2020).
اندیشه پردازی خودکشی، مهم ترین عامل پیش بینی کننده رفتار خودکشی در آینده است(مارک و لورین،2016). در واقع اگر خودکشی را به یک کوه یخ تشبیه کرد، افکار خودکشی بخش مهم تر و غیرقابل مشاهده خودکشی است. ایده پردازی خودکشی می تواند در هر برهه از زندگی رخ دهد اما در شرایط استرس زا احتمالا بیشتر شود(گولدستون و همکاران،2016).در جمعیت غیربالینی با مشکلات سلامت روان نرخ رفتارهای خودآسیب رسان و خودکشی بیشتر است که این رفتارها نتیجه تعامل بین عوامل ژنتیکی،زیستی،محیطی و روان شناختی است(ضابطی و آفتاب،1402).
