مبانی نظری قابلیت فناوری اطلاعات

فناوری اطلاعات تلفیقی از دستاوردهای مخابراتی، روش‌ها و راهکارهای حل مسأله و توانایی راهبردی با استفاده از دانش کامپیوتری است و شامل موضوعات مربوط به مباحث پیشرفته‌ی علوم و فناوری کامپیوتری، طراحی کامپیوتری، پیاده‌سازی سیستم‌های اطلاعاتی و کاربردهای آن است. فناوری اطلاعات تلفیقی از دانش سنتی کامپیوتر و فناوری ارتباطات به منظور ذخیره، پردازش وتبادل هرگونه داده اعم برمتن، صوت، تصویر و ... است. فناوری اطلاعات عبارت است از همه شکل‌های فناوری که برای ایجاد، ذخیره سازی و استفاده از شکل‌های مختلف اطلاعات، شامل اطلاعات تجاری، مکالمات صوتی، تصاویر متحرک، داده‌های چند رسانه‌ای و ... به کار می رود. فناوری اطلاعات شاخه‌ای از فناوری است که با استفاده از سخت افزار، نرم افزار و شبکه‌افزار، مطالعه و کاربرد داده و پردازش آن را در زمینه های ذخیره سازی، دستکاری، انتقال، مدیریت، کنترل و داده آمایی خودکار امکان پذیر می سازد. فناوری اطلاعات از زمان ظهور خود، به واسطه تأثیر عمیقی که بر اکثر جنبه‌های کسب و کار گذاشته است، نقشی انکارناپذیر در اقتصاد جهانی ایفا می‌کند (شرج شریفی و میرفلاح، 1400). اسلیزر و همکاران[1] (2002)، بیان کرده اند، حوزه کار و رشد سریع فناوری اطلاعات بیانگر اهمیت بالای آن است. اگرچه برخی از پژوهشگران بر این باور هستند که توسعه‌های اخیر اقتصادی نمایانگر این است که آینده خوبی در انتظار فناوری اطلاعات است، بسیاری دیگر از پژوهشگران اعتقاد دارند که سرمایه‌گذاری ها در فناوری اطلاعات به موازات اینکه کشورهای در حال توسعه اقتصاد خود را توسعه می دهند، افزایش خواهد یافت. ساختار فناوری اطلاعات سازمان، فرایندها و مهارت‌های مدیریتی است که هدفشان ایجاد معماری فناوری اطلاعات و بکارگیری منابع فناوری اطلاعات در سازمان به طور کارا و اثربخش می‌باشد (شرج شریفی و میرفلاح، 1400).

فناوری اطلاعات به گونه چشم‌گیری شیوه‌های انجام کسب و کار شرکت‌ها را تغییر داده است. بسیاری از متخصصان فناوری اطلاعات براین باورند که تنها بخشی از اطلاعات سازمان در فرآیندهای تصمیم‌گیری استفاده می‌شود و بسیاری از آن‌ها به علت فقدان متخصصان فن همچنان بی استفاده باقی می ماند.

 


[1] Sleezer et al