در روانشناسی، سوگیریهای رفتاری میانبرهای ذهنی هستند که توسط تجربه آموخته میشوند و روشن میکند سرمایه گذاران به ویژه در هنگام مواجهه با مشکلات پیچیده با اطلاعات ناقص چگونه تصمیم میگیرند و مسائل را حل میکنند. سوءگیریهای رفتاری در صورت محدود شدن زمان و محدود بودن اطلاعات ارزشمند است کاهنمان (1974) سه روش سوگیری رفتاری را معرفی کرد که میتواند توسط سرمایهگذاران فردی در تصمیم گیری خود استفاده شود: لنگر انداختن، در دسترس بودن و همانندی. پس از آن، واورو و همکاران (2008) اعتماد بیش از حد را به لیست اضافه کردند. سوگیری بیش اعتمادی زمانی رخ میدهد که افراد بیش از حد تخمین بزنند. توانایی، دانش و مهارتهای خود را دارند و خود را به عنوان شرکتکنندگان مشتاق در نظر میگیرند و معتقدند که میتوانند بازدهی بالاتری کسب کنند (اسد و همکاران، 2018). همانندی به عنوان قاعده سرانگشتی نامیده میشود که توسط آن افراد احتمال را تعیین میکنند. در سوگیریهای رفتاری، سرمایهگذاران سهام را خریداری میکنند و از سهامی که در گذشته اخیر عملکرد ضعیفی داشته اند اجتناب میکنند. سوگیری در دسترس بودن به درک پدیدههای گزارش شده در بازارهای سهام از واکنش بیش از حد قیمت سهام به یک سری اخبار خوب یا بد کمک میکند. شوکلا و همکاران (2020) نشان داد که اغلب شرکتکنندگان در بازار سهام بهطور قابل پیشبینی بیش از حد نسبت به اطلاعات جدید واکنش نشان میدهند. آنها افزودند که سرمایه گذاران ترجیح میدهند سهام محلی را به جای سهام بین المللی خریداری کنند و اطلاعات دوستان نزدیک و بستگان خود را به عنوان یک مرجع قابل اعتماد برای تصمیمات سرمایه گذاری خود در نظر میگیرند. موشینادا (2020) ادعا کرد که انسان‌ها به جای جمع‌آوری اطلاعات مرتبط که آنها را تشویق به تصمیمگیری بهتر میکند، ریسک میکنند و بر اساس تجربه و شهود خود تصمیم میگیرند. شوکلا و همکاران (2020) توضیح دادند که تصمیمات سرمایه گذاران تحت تأثیر اطلاعات، عملکرد تاریخی، تجربیات گذشته و انتظارات آنها قرار میگیرد. بنابراین، سرمایهگذاران فردی تمایل دارند که در حین معامله، تعصبات رفتاری خود را نشان دهند. بنابراین، آنها مرتکب اشتباهات تجاری میشوند (کاسوگا[1]، 2021).
[1] . Kasoga
