تعهد صادرات به فعالیتهای صادراتی دارای اثری قوی بر موقعیت صادراتی تولیدکنندگان اشاره دارد که برای اطمینان از حفظ و تداوم عملیات منظم صادراتی، درک نگرشهای خریداران خارجی و انجام فعالیتهای بازاریابی پیشرفته اساسی است، که به منظور ایجاد چنین ظرفیتی، تعهد مدیریت به صادرات اهمیت زیادی دارد. تعهد مدیریت در فعالیتهایی همچون واحد مجزای صادراتی، کنترل و برنامهریزی صادراتی، تحقیقات بازاریابی صادراتی و بازدیدهای منظم از بازارهای صادراتی بازتاب میشود. از یک سو در پژوهشهایی، تعهد یک حالت روانی است که در مورد رابطه بین یک شرکت و نیروی کار خود تصمیم میگیرد. پژوهشگران تعهد را از دو جنبه مختلف نگرشی و رفتاری بررسی کرده اند (ناوارو-گارسیا و همکاران، 2016) از دیدگاه نگرشی، تعهد صادراتی را میتوان تمایل مدیر به تخصیص منابع مالی، مدیریتی و انسانی به فعالیت صادراتی دانست (چوگان و ساین، 2015). از طرف دیگر، از دیدگاه رفتاری تعهد صادراتی، تخصیص منابع (انسانی؛ مالی و مدیریتی) موجود شرکت به عملیات تجارت خارجی است (الوطیبی و ژنگ، 2017). از منظر دیگر، هم اندازه و هم سرعت رشد صادرات جهانی نیازمند تعهد کاری مدیر بر تخصیص منابع لازم و طراحی راهبردهای موفق در زمینه بازاریابی بین المللی است که سبب میشود شرکتها به ایجاد، ارتباط، تحویل و مبادله محصولی بپردازند که ارزش زیادی برای مشتریان داشته باشد. شرکتهایی که تعهد بیشتری به بازارهای هدف خارجیشان دارند تمایل بیشتری به تطبیق عناصر بازاریابیشان با بازار خارجی دارند. وجود معیارهای سنجش برای تعهد هر کسب وکار نیازمند بررسی عواملی همچون وجود واحدهای صادراتی مستقل، ورود به بازارهای خارجی و شاخص انتخاب مشتری، بازدیدهای مستقیم از بازارهای صادراتی، استفاده از تحقیقات بازاریابی صادراتی، برنامه ریزی برای فعالیتهای صادراتی و کنترل آن است. در سال (1996) پژوهش کتسیکس، پیرسی وایونیدیز در یونان به این نتیجه رسید که تعهد مدیریت نسبت به صادرات و محرکهای صادراتی، بر عملکرد صادراتی تاثیر داشته است. کاباران زاده قدیم و عباس زاده (1394) اظهار داشتند مزایای رقابتی و تعهد صادراتی بر عملکرد صادرات تاثیر مستقیم دارند. صابری (1388) در پژوهش خود بیان داشت که تعهد صادراتی بر عملکرد صادراتی و پیشرفت آن نقش به سزایی را بازی میکند. کوهین و گریگر (2010) دریافتند رابطه مثبتی بین تعهد و عملکرد وجود دارد و از طرفی هس سانگ (2015) و نیز آلیترین و الینا (2016)، به این نتیجه رسیدند که عملکرد و تعهد نقش موثری را در رابطه بین شرکتها ایفا میکنند. تعهد مدیریت شرکت را قادر میسازد تا بازار بالقوهای را در یک محیط جهانی پیدا کرده و توسعه دهد و به دنبال بهبود قابلیتهای تولید در پاسخ به تقاضای بازار با پذیرش تغییراتی در محیط فرهنگی-اجتماعی بین بازار فعلی و بازار جدید فعلی باشد (سراها[1] و همکاران، 2017).
[1] . Sraha
