تکریم به معنای ارجمند شمردن، گرامی داشتن و بزرگوار و عزیز شمردن است. طرح تکریم اگرچه برای بیان موضوع و به کارگیری ادبیات جدید سعی در تزریق مفهوم نو در نظام اجرایی و اداری داشته است و بر مبنای مشتری مداری تنظیم شده، اصولا دارای ماهیتی دستوری و تکلیفی است که مطابق آن دستگاه های اجرایی دولتی ملزم به رعایت آن میگرداند (سروری، 1399).
اخلاق خوش و رعایت ادب در گفتار هنگام معاشرت با همنوعان، از آموزه های دین مبین اسلام است که با آمیخته شدن به ایثار، از خودگذشتگی، حس نوعدوستی، احترام به بزرگان و لحاظ منزلت علمی دانشمندان و مقام و منصب بزرگان قوم و قبیله، محل و محله و کسوت پیشکسوتان میتواند جامعهای نمونه را ترسیم نماید. برخورد با دیگران همراه با لبخند، مودت و محبت، موجب رفع کدورتها، ترغیب به دوستی و تحکیم رشته های محبت بین عناصر جامعه است. ترک خشونت و پرهیز از عصبانیت و ناملایمتها و عفو در جرائم، جزء عوامل انسجام جامعه اسلامی است. اخلاق نیز در اصل واژهای عربی است که مفرد آن «خلق» و «خلق» میباشد در لغت به معنای «سرشت و سجئیه» به کار رفته است؛ اعم از اینکه سجئیه و سرشتی نیکو و پسندیده باشد مانند جوانمردی و دلیری، یا زشت و ناپسند باشد مثل فرومایگی و بزدلی (مصباح یزدی، 1394) اخلاق میتواند به مکانیزمی ارتباطی بین اجتماع و امور شخصی باشد. رفتار اخلاقی، عادتهای خوب، نگرشهای کاری مثبت، هماهنگی با دیگر افراد و مهارتهای مورد نیاز برای حفظ شغل است. بنابراین اخلاق حرفهای، متعهد شدن توان ذهنی، روانی و جسمانی فرد یا گروه به اندیشه جمعی در جهت اخذ قوا و استعداد درونی گروه و فرد برای توسعه است. از آنجا که کیفیت ماحصل تلاش انسانهایی است که به عنوان باارزشترین سرمایههای هر سازمانی محسوب میشوند، لذا پرداختن به مسائل اخلاقی انسانهایی که در واقع از مهمترین سرمایه های هر سازمان محسوب میشوند و در واقع از مجموع رفتار ایشان کل سازمان حادث میشود ضرورتی انکارناپذیر است. اخلاق تنها شامل صفات نفسانی پایداری است که در نفس رسوخ کرده باشد و شامل صفات ناپایداری که به صورت ملکه نفسانی درنیامدهاند نمیگردد؛ بنابراین تعریف اخلاق اهیاتی استوار و راسخ نفسانی و بدون نیاز به تامل و تفکر از انسان صادر میشود. در عین حال این تعریف هم شامل فضایل اخلاقی میشود و هم شامل رذایل اخلاقی (مهدوی و همکاران، 1398).
