مفهوم بازاریابی در دو دهه اخیر برجسته شده است. درحالیکه مفهومسازیهای متفاوتی از بازارگرایی وجود دارد، اتفاقنظر وجود دارد که بازارگرایی رفتارهای لازم را برای ایجاد ارزش برتر برای خریداران از طریق جمعآوری و توزیع اطلاعات بازار ایجاد میکند. بازارگرایی تولید سودآور و حفظ ارزش مشتری را بر تمام اهداف دیگر سازمان در اولویت قرار میدهد. بازارگرایی بهعنوان یک اقدام سازمانی مفهومی است که رفتار و نیازهای مصرفکننده و استراتژیهای رقبا را تجزیهوتحلیل میکند و سپس تمام دادههای تحلیل بازار را با تلاشی هماهنگ و با درنظرگرفتن محدودیتهای زمانی و سود در سراسر سازمان منتشر میکند (اسماعیل، ۲۰۲۲).
یکی از جنبه های حیاتی اجرای موفقیتآمیز یک استراتژی رقابتی، بازارگرایی یک شرکت است (پاپاداس[1] و همکاران، 2019). تحقیقات گستردهای در مورد مفهومسازی، تعریف و تأثیر بازارگرایی بر عملکرد کسبوکار وجود دارد. بازارگرایی بیانگر یک قابلیت خاص در سطح شرکت است که سازمان را قادر میسازد تا نیازمندیهای بازارها را شناسایی کرده و سایر قابلیتها، مانند قابلیتهای نوآوری را توسعه دهد که سازمان را به محیط خارجی خود متصل میکند. شرکتهای بازارگرا با مصرفکنندگان بالفعل و بالقوه ارتباطی نزدیک دارند و مصرفکنندگان را مشتریان بالقوه یا بالفعلی میدانند که دارای نیازهای ارضانشدهای هستند که نحوه برآوردن نیازهایشان را در بازار مورد مقایسه قرار داده و راهحل مطلوبی برای برآورده ساختن آن نیازها از شرکت انتظار دارند (صفری و همکاران، 1400). بازارگرایی یکی از جهتگیریهای استراتژیک محسوب میشود که تأثیر عملکردی بسیاری بر کسبوکار شرکتها دارد (فروسن[2] و همکاران، 2016؛ ویلدن[3] و همکاران، 2018) و باتوجه به اهمیت زیاد آن در سازمانها و شرکتها، تحقیقات دانشگاهی زیادی در این زمینه انجام شده است (ماساده[4] و همکاران، 2018).
بازارگرایی به شرکتها کمک میکند تا در هنگام اجرای استراتژیهای صادراتی به مزیت رقابتی دست یابند. شرکتهایی که از استراتژیهای تمایز پیروی میکنند بر توسعه محصولات و خدمات جدید و منحصربهفرد تأکید دارند. از سوی دیگر، شرکتهای رهبری مبتنیبر هزینه بیشتر بر کاهش قیمت مورد نیاز برای افزایش ظرفیت هماهنگی داخلی خود و در نتیجه افزایش کارایی عملیاتی خود و کمتر بر نوآوری متمرکز بر مشتری تمرکز میکنند. بنابراین، استراتژیهای تمایز از جهتگیری بازار قابل توجهی در مقایسه با استراتژیهای مبتنیبر هزینه استفاده میکنند. بازارگرایی در مقایسه با سایر جهتگیریهای استراتژیک مانند گرایش کارآفرینی، یادگیری و نوآوری، بیشترین تأثیر را در عملکرد سازمانی دارد. بازارگرایی نشاندهنده توانایی سازمان در بررسی تغییرات شرایط باز و رفع این پویایی مناسب برای حفظ عملکرد آن سات (ماندال و سراوانان[5]، 2019).
[1] Papadas
[2] . Frosen
[3] . Wilden
[4] . Masadeh
[5] . Mandal & Saravanan
همچنین می توانید محصلات مشابه زیر را نیز خیداری کنید:
مبانی نظری برنامه ریزی استراتژیک
مبانی نظری انعطاف پذیری استراتژیک