مبانی نظری برنامه ریزی استراتژیک

برنامه­ ریزی استراتژیک یک مدل مدیریت نسبتاً جوان است و مفاهیم مختلفی را در کتاب نظامی هنر جنگ نوشته سان تزو (لاجارا[1]، 2022) درگیر می­کند. با این حال، نفوذ آن در علوم اداری از دهه 60 افزایش یافته است، زمانی که سناریوهایی که سازمان­ها در آن ترکیب می­ شدند در نتیجه رشد طبیعی اقتصادی، فرآیندهای گسترده شرکت­ها و بحران اقتصادی نفت در سال 1974 تغییر کرد (سریونو[2] و همکاران، 2022). افزایش رقابت و بی­ ثباتی منجر به مطالعه عمیق مدیریت استراتژیک می­شود که در دهه 60 ماتریس نقاط قوت- ضعف-فرصت­ها- تهدیدها[3] توسط هامفری (2005)، سپس ویهریچ (1982) شامل ارزیابی عوامل داخلی و خارجی است. در اوایل دهه 70 آکوف (2012) شامل رویکردهای مختلف برنامه ­ریزی است. واکنشی، غیرفعال، پیشگیرانه و پیش­بینی­کننده. مایکل پورتر (1980) هنگامی­که کتاب مزیت رقابتی خود را منتشر کرد، ابزارهای لازم را به شرکت­های مشاور برای توسعه ماتریس گروه مشاوران بوستون[4] داد. اشتاینر (1979) یک روش برنامه­ریزی سیستمیک را شامل می­شود که شامل تقسیم برنامه در سه لحظه خاص است. سیستم کنترل بلندمدت (استراتژیک)، میان­مدت (تاکتیکی) و کوتاه­مدت (عملیاتی)، بررسی فرآیند و ارزیابی طرح نیز نامیده می­شود. مطالعات کاپلان و نورتون (1992) کنترل فرآیند برنامه ­ریزی استراتژیک را با استفاده از کارت امتیازی تعادل بررسی می­کند. برنامه­ ریزی استراتژیک محور مدیریتی است که به شرکت­ها برای دستیابی به اهدافشان رهنمود می­دهد، تغییرات و خواسته ­های زمینه­ای را در نظر می­گیرد، این ابزار مدیریتی تمایلات آینده را پیش­بینی نمی­کند (فلایه[5] و همکاران، 2022). با این وجود، به شرکت‌های کوچک این فرصت را می‌دهد تا با پیش‌بینی گرایش‌ها، نظرات یا ترجیحات بازار آینده توسعه پیدا کنند.

 


[1] Lajara

[2] Sriyono

[3] SWOT

[4] BCG

[5] Flayyih

 

 

 

همچنین می توانید محصلات مشابه زیر را نیز خیداری کنید:

مبانی نظری نوآوری استراتژیک

 

مبانی نظری انعطاف پذیری استراتژیک

مبانی نظری جهت گیری استراتژیک بازاریابی سبز

مبانی نظری قصد استراتژیک

مبانی نظری چابکی استراتژیک

خلاصه فصل پنجم کتاب مدیریت استراتژیک فرد آر دیوید

جزوه مديريت استراتژيك ، تفكر استراتژيك