ارتقا قابلیت دانش یک عامل مهم در فرآیند ایجاد قابلیتهای جدید است که نشاندهنده توانایی شرکت برای یادگیری و کسب دانش مرتبط، کافی و بهروز از منابع داخلی و خارجی و انجام تنظیمات لازم برای تطبیق با شرایط احتمالی در حال تغییر است. لو (2000) داشتن قابلیت، استقرار قابلیت و ارتقاء قابلیت را بهعنوان سه جزء کلیدی توسعه قابلیتهای پویا شناسایی کرد. اگرچه دو عامل اول برای موفقیت شرکتها ضروری هستند، اما برای تضمین مزیت رقابتی پایدار کافی نیستند. در عوض، برای شرکتها ضروری است که فعالانه در ارتقای قابلیتهای موجود و ساختن ظرفیت‌های جدید سرمایه‌گذاری کنند تا آسیب‌پذیری خود را در برابر عدم اطمینان محیطی کاهش دهند. ارتقا قابلیت دانش یک فرآیند ارتقاء قابلیت است که نشاندهنده توانایی شرکت برای ترکیب دانش جدید بهدست آمده با دانشهای موجود است تا اطمینان حاصل شود که ذخیره دانش شرکت بهروز و مرتبط باقی میماند. علیرغم اهمیت کسب دانش در بین‌المللی‌سازی موفق، شرکتها اگر به مجموعه‌های جدیدی از منابع متمایز تبدیل نشوند نمی‌توانند از مزیت کامل دانش به‌دست‌آمده استفاده کنند (علی اصغر[1] و همکاران، 2020). به منظور ایجاد مزیتهای رقابتی، شرکتها باید تلاش آگاهانهای برای استفاده از دانش تازه کسب شده برای ارتقا و احیای منابع و قابلیتهای سازمانی قبل از اینکه در یک محیط به سرعت در حال تغییر منسوخ شوند انجام دهند که این نشاندهنده اهمیت ارتقا قابلیت دانش در گسترش موفقیت آمیز بین المللی است.
همچنین از محصولات مشابه زیر نیز می توانید دیدن فرمائید:
[1] . Aliasghar
