فناوری اطلاعات و ارتباطات به طیف وسیعی از منابع و تکنیکهای فنآوری اشاره دارد که برای ایجاد، انتقال، ذخیره، اشتراکگذاری و تبادل اطلاعات استفاده میشود (دنر[1] و همکاران، 2022). به گفته آکپومی و همکاران (2022)، فناوری اطلاعات و ارتباطات یک تجهیزات ارتباطی گسترده، قابل توسعه و ارتباطی است که اطلاعات را به صورت الکترونیکی به صورت دیجیتالی مانند رادیو، تلویزیون، تلفنهای همراه، رایانه، سخت افزار شبکه، نرم افزار، دستکاری، انتقال و ذخیره میکند. سیستمها و خدمات فناوری اطلاعات و ارتباطات، دسترسی مشتریان به اطلاعات را از طریق سیستمهای مخابراتی فراهم میکند (آپاریسیو[2] و همکاران، 2021) و خدمات دستکاری و ارتباطی را ارائه میدهند (سویدن[3] و همکاران، 2019). از طریق کانالهای تازه در حال ظهور، مشتریان و کسبوکارها برای تبادل اطلاعات در سراسر جهان به هم متصل میشوند (باتاچاریا و عبدالرحیم[4]، 2022).
فناوری اطلاعات و ارتباطات و فناوری اطلاعات به جای یکدیگر مورد استفاده قرار می گیرند، اما ایده آلترین اصطلاح برای استفاده در قرن بیست و یکم و پس از آن «فناوریهای اطلاعات و ارتباطات» است که فراگیرتر است. مطالعات فناوری اطلاعات و ارتباطات را به عنوان استفاده از فناوری دیجیتال توسط شرکتها به عنوان جمع آوری، ذخیره و تجزیه و تحلیل داده های مشتری و همچنین ارتباط دیجیتالی با مشتریان میدانند. فناوری اطلاعات و ارتباطات حیاتیترین منبع تجاری معاصر است که آنقدر پویا است که چشمانداز کسب و کار را به سمت بهتر تغییر میدهد (کاستا[5] و همکاران، 2017؛ سالامووا[6] و همکاران، 2021) و فرصتهایی را ارائه میکند که توسط فناوری اطلاعات و ارتباطات به کسبوکارها ارائه میشود (فراریس[7] و همکاران، 2019). آرزوی هر کسبوکاری این است که شاخکهای خود را در سطح جهانی گسترش دهد، بازارهای جدیدی را برای محصولات و خدمات جدید و موجود ایجاد کند و دفاتر تجاری جدید از راه دور باز کند که منجر به سودهای کلان میشود. ابتکارات تجاری جدید و در حال تکامل مبتنی بر فناوری اطلاعات و ارتباطات نیازمند خطوط ارتباطی قویتر، زیرساختها و تضمین خدمات برای اطمینان از رضایت مشتری، حفظ و در نهایت موفقیت تجاری است (دنر و همکاران، 2022).
[1] Denner
[2] Aparicio
[3] Souiden
[4] Bhattacharyya and Abdel-Raheem
[5] Costa
[6] Salamova
[7] Ferraris
همچنین می توانید از محصولات مشابه زیر نیز دیدن فرمائید:
مبانی نظری قابلیت فناوری اطلاعات