مفهوم رقابت، ارتباط مستقیم با ارزشهای موردنظر مشتری دارد بهنحویکه در یک طیف مقایسهای هر چه قدر ارزشهای عرضهشده یک سازمان به ارزشهای موردنظر مشتری نزدیکتر یا با آن منطبقتر باشد میتوان گفت که سازمان، نسبت به رقبای خود در یک یا چند معیار رقابتی دارای برتری و مزیت است (کیاکجوری و همکاران، 1399). مفهوم رقابت مفهومی چندبعدی است که میتواند در سطوح مختلف ملی، صنعت و سازمان، ارزیابی شود. رقابت در اثر تلفیقی از داراییها و فرآیندها شکل میگیرد. داراییها یا به وجه خدادادی است (مانند منابع طبیعی) و یا مصنوع انسان میباشد (مانند زیرساختها) و فرآیندها که داراییها را به منافع اقتصادی ناشی از فروش به مشتریان مبدل میسازد و نهایتا باعث ایجاد رقابت میشوند. مطابق با مطالعات جوزرون و فتوورازی (2012)، بازارهایی که رقابت کامل دارند دارای ویژگیهایی هستند که تعداد زیادی فروشنده و خریدار را شامل میشود، در این رقابت محصولات معامله شده همگن هستند و فروشنده و خریدار از وضعیت بسیار آگاه میباشند. درحالیکه بازار انحصاری دارای ویژگیهایی است که تنها یک فروشنده را شامل میشود و سازمانهای دیگر برای ورود به بازار با موانع متعددی مواجه هستند (واهیودی[1] و همکاران 2021).
رقابت درواقع مجموعهای از توانمندیهای منحصربهفرد یک نهاد اقتصادی است که امکان ورود و نفوذ به بازارهای مدنظر بر رقیبان را برای سازمانها فراهم مینماید؛ یعنی مقدار افزایش جذابیتهای توصیههای بنگاه در مقایسه با رقیبان، از بعد مشتریان است. به عبارتی، مزیت رقابتی عامل یا ترکیبی از عواملی است که در یک محیط رقابتی سازمان را بسیار موفقتر از سایر سازمانها مینماید و رقبا نمیتوانند بهراحتی از آن تقلید کنند؛ بنابراین برای دستیابی به مزیت رقابتی، یک سازمان هم باید به موقعیت خارجی خود توجه کند و هم توانمندیهای داخلی را موردتوجه قرار دهد. چن (1994)، رقابتپذیری را اقدام رقابتی مستقیم، شفاف و قابلمشاهده تعریف میکند که یک سازمان با هدف بهبود جایگاه رقابتی نسبی خود آغاز میکند. وی براین باور است که نوع رفتار رقابتی در صنایع مختلف باتوجه به ماهیت متفاوت این صنایع، با هم فرق دارد (گائو[2] و همکاران، 2017).
[1] . Wahyudi
[2] . Gao