مبانی نظری شدت رقابت

مفهوم رقابت، ارتباط مستقیم با ارزش‌های موردنظر مشتری دارد به‌نحوی‌که در یک طیف مقایسه‌ای هر چه ­قدر ارزش‌های عرضه‌شده یک سازمان به ارزش‌های موردنظر مشتری نزدیک‌تر یا با آن منطبق‌تر باشد می‌توان گفت که سازمان، نسبت به رقبای خود در یک یا چند معیار رقابتی دارای برتری و مزیت است (کیاکجوری و همکاران، 1399). مفهوم رقابت­ مفهومی چندبعدی است که می­تواند در سطوح مختلف ملی، صنعت و سازمان، ارزیابی شود. رقابت­ در اثر تلفیقی از دارایی­ها و فرآیندها شکل می­گیرد. دارایی­ها یا به وجه خدادادی است (مانند منابع طبیعی) و یا مصنوع انسان می­باشد (مانند زیرساخت­ها) و فرآیندها که دارایی­ها را به منافع اقتصادی ناشی از فروش به مشتریان مبدل می­سازد و نهایتا باعث ایجاد رقابت­ می­شوند. مطابق با مطالعات جوزرون و فتوورازی (2012)، بازارهایی که رقابت کامل دارند دارای ویژگی­هایی هستند که تعداد زیادی فروشنده و خریدار را شامل می­شود، در این رقابت محصولات معامله شده همگن هستند و فروشنده و خریدار از وضعیت بسیار آگاه می­باشند. درحالی­که بازار انحصاری دارای ویژگی­هایی است که تنها یک فروشنده را شامل می­شود و سازمان­های دیگر برای ورود به بازار با موانع متعددی مواجه هستند (واهیودی[1] و همکاران 2021).

رقابت درواقع مجموعه‌ای از توانمندی‌های منحصربه‌فرد یک نهاد اقتصادی است که امکان ورود و نفوذ به بازارهای مدنظر بر رقیبان را برای سازمان‌ها فراهم می‌نماید؛ یعنی مقدار افزایش جذابیت‌های توصیه‌های بنگاه در مقایسه با رقیبان، از بعد مشتریان است. به عبارتی، مزیت رقابتی عامل یا ترکیبی از عواملی است که در یک محیط رقابتی سازمان را بسیار موفق‌تر از سایر سازمان‌ها می‌نماید و رقبا نمی‌توانند به‌راحتی از آن تقلید کنند؛ بنابراین برای دستیابی به مزیت رقابتی، یک سازمان هم باید به موقعیت خارجی خود توجه کند و هم توانمندی‌های داخلی را موردتوجه قرار دهد. چن (1994)، رقابت­پذیری را اقدام رقابتی مستقیم، شفاف و قابل­مشاهده تعریف می­کند که یک سازمان با هدف بهبود جایگاه رقابتی نسبی خود آغاز می­کند. وی براین باور است که نوع رفتار رقابتی در صنایع مختلف باتوجه به ماهیت متفاوت این صنایع، با هم فرق دارد (گائو[2] و همکاران، 2017).

 


[1] . Wahyudi

[2] . Gao