ارزیابی و مدیریت ریسکها بخشهای کلیدی از وظایف روزانه افراد است. با شروع از شیوه حمل و نقل گرفته تا تصمیمگیری در مورد اینکه برای شام چه بخوریم، نگرانیهای بالقوه ذکر شده نتیجه درنظر گرفته شده و احتمال وقوع یک حادثه مورد بحث قرار میگیرد. برای اطمینان از یک شام لذتبخش یا سفر بدون خطر، تصمیم در مورد «بهترین اقدام» گرفته میشود و اقداماتی برای جلوگیری از یک نتیجه غیرمنتظره انجام میشود. ارزیابی و مدیریت ریسک نیز جزئی از زندگی یک فرد است. همه خطرات یا رویدادهای خطر باید شناسایی شوند و احتمالات و پیامدهای مربوطه باید تجزیه و تحلیل گردند. تصمیم باید در مورد قابل قبول یا غیرقابل قبول بودن ریسک گرفته شود. اگر ریسک قابل قبول باشد، باید فعالیتهای مناسب کاهش ریسک انجام گردد و در صورت غیرقابل قبول بودن، نباید فعالیتهای مربوطه انجام شود. بنابراین بررسی و نظارت منظم برای اطمینان از اثربخشی استراتژی یا اقدام اجرا شده موردنیاز است (سینها[1]، 2020).
هنگاميکه از ريسک بحث ميشود، بايد به تفاوتهاي بين ريسک مطلق و ريسک متناسب و معتدل توجه کرد. در ريسک مطلق، برخلاف ريسک معتدل، فرد خطرپذير هيچ احتمالي براي موفقيت ندارد. اما ريسک معتدل شامل فعاليتهايي هستند که مهارت و کوشش شخص در آن نقش اصلي را ايفا ميکند. ممکن است در آن فعاليتها شانس و اقبال هم نقشي داشته باشد اما تأثير شانس بهواسطه مهارت و تلاش فرد به حداقل ميرسد و نتيجه کار جزء مسئوليتهاي شخص محسوب ميشود (فرزان، 1396).
[1] . Sinha