مبانی نظری تلاطم بازار

روابط با مشتری یک دارایی اولیه برای شرکت­های فروش است، به ویژه هنگامی­که فروشندگان تلاش می­کنند تا روابط موجود با مشتری را حفظ کنند و روابط جدیدی ایجاد کنند. با این حال، عدم­قطعیت و تغییر آسیب‌پذیری‌ها را آشکار می‌کند. این مورد در مورد آشفتگی بازار صدق می­کند. آشفتگی بازار درواقع یک شرایط خارجی است که شامل نرخ تغییر در ترکیب مشتری، تغییر ترجیحات مشتری، درجه نوسانات در یک صنعت و افزایش تقاضا برای محصولات و خدمات جدید است. آشفتگی بازار می­تواند کل صنایع را تحت تاثیر قرار دهد و فروشندگان را ملزم کند تا روشی را که به نیازهای متغیر مشتریان پاسخ می­دهند، اصلاح کنند. همانطور که مصرف­کنندگان ترجیحات خود را با سرعت فزاینده­ای تغییر می­دهند، خریداران نیز تغییر می­کنند، که فروشندگان را به سمت ایجاد واکنش­های سریع، شاید به صورت غیرقابل پیش­بینی سوق می­دهد. ادبیات روانشناسی اجتماعی نشان می­دهد که شرایط آزمون فشار، مانند آشفتگی بازار، ممکن است دارایی ارتباط با مشتری را به چالش بکشد (شلکراس و سیمپسون[1]، 2012). بنابراین خریدارانی که در یک محیط آشفته بازار فعالیت می­کنند، از شرکای خود (یعنی تامین­کنندگان، فروشندگان) بیشتر تقاضا می­کنند ، که می­تواند پویایی بین دو طرف را تغییر دهد (شارپ[2]، 2018).

 در نتیجه، روابط بین فردی از نظر میزان تعهد و سرمایه­گذاری در رابطه توسط طرف مقابل ممکن است تحت­تأثیر نامطلوب قرار گیرد و بهترین نتیجه برای یک شریک ممکن است هزینه­های قابل توجهی را برای شریک دیگر به همراه داشته باشد و روابط را متشنج کند. فروشندگان هم تشویق می­شوند و هم آموزش می­بینند تا اعتماد تجاری را با مشتریان ایجاد کنند که به طور مثبت بر نتایج روابط در شرایط عادی کسب و کار تأثیر می­گذارد. با این حال، اثرات محرک­های رابطه، مانند اعتماد بین فردی (یعنی اعتماد تجاری)، اغلب به شرایط خارجی (به عنوان مثال، آشفتگی بازار) وابسته است که رابطه را تغییر می­دهد یا بر آن تاکید می­کند. در مواجهه با آشفتگی بازار بالا، اعتماد تجاری ممکن است دیگر مزیت رقابتی کافی در یک رابطه خاص فروشنده-مشتری نباشد، زیرا آن مشتری احتمالاً به چندین تامین کننده اعتماد تجاری دارد. علاوه براین، مشتریانی که با چنین آشفتگی‌هایی روبرو هستند ممکن است به منابع، ایده‌ها و ابزارهایی فراتر از رویه‌های عملیاتی استاندارد فروشنده نیاز داشته باشند. به این ترتیب، اعتماد تجاری در این شرایط یک شرط ضروری اما در نهایت ناکافی برای عملکرد روابط تحت استرس است (مانگوس[3] و همکاران، 2020).

 


[1] Shellcross & Simpson

[2] Sharp

[3] Mangus