پیشینه مکانیزم های دفاعی

مکانیسم‌های دفاعی استراتژی‌های مقابله‌ای هستند که توسط افراد برای مقابله با تجربیات منفی مانند تروما، سوء­استفاده یا تعارض بین­فردی استفاده می‌شوند. استرس، سختی­ها و مشکلات در زندگی تا حدی به دلیل استراتژی­های مقابله­ای مانند این قابل کنترل هستند. اگرچه مکانیسم‌های دفاعی مدت‌هاست با بیماری‌ها مرتبط بوده‌اند، اما مطالعات جدید در روان‌شناسی مثبت نگر پتانسیل سازگاری آن‌ها و راه‌هایی را که در آن با کیفیت‌های شخصی مرتبط هستند، نشان داده‌اند. روانشناسان باید ارتباط بین راهبردهای دفاعی و ویژگی­های شخصیتی و چگونگی تأثیر آن­ها بر شادی فرد را درک کنند. مکانیسم‌های دفاعی یک فرد، تاکتیک‌های ذهنی او برای ایمن نگه داشتن خود از موقعیت‌های خطرناک یا احساسات منفی است. هنگامی که زندگی سخت می­شود، این فرآیندهای خودکار به عنوان سیستم­های دفاعی عمل می­کنند. علاوه­براین، نقاط قوت شخصیت عناصر اخلاقی، اخلاقی و رفتاری هستند که هویت منحصربه­فرد فرد را می‌سازند و رفتارهای مستقیم روزانه او را تشکیل می‌دهند. مکانیسم‌های دفاعی به عنوان دنباله‌ای از واکنش‌های غیرارادی نسبتاً به عوامل درونی یا بیرونی شامل رفتارها و افکار توضیح داده می‌شوند (مک آرتور[1] و همکاران، 2019).

دفاع­های مشخصه معمولاً بر اساس سطوح به­صورت سلسله­مراتبی طبقه­بندی می­شوند. دفاع بالغ (مانند شوخ طبعی، نوع دوستی، سرکوب، انتظار، تصعید) در میان افرادی که سطوح موفقیت بالاتری در رابطه با کار و همچنین روابط دارند قابل توجه است و بنابراین تمایل به سطوح پایین‌تری از آسیب‌شناسی روانی دارند. دفاع‌های عصبی یا میانی (مانند شکل‌گیری واکنش، سرکوب، جابجایی) کمتر انعطاف‌پذیر هستند، اما در تمام سطوح عملکرد زندگی وجود دارند. در حالی­که دفاع­های نابالغ (مانند انکار، عمل کردن، پرخاشگری منفعل، فرافکنی) با مشکل در بیان، تنظیم و درک رویدادهای عاطفی مرتبط است (آلیاناک[2]، 2020).

 


[1] McArthur

[2] Alyanak