مبانی نظری تولید پایدار

تنوع زیستی و عدم تعادل اکولوژیکی، سیاست گذاران، سازمان­ها و دولت­ها را برای رشد پایدار سازمان­ها جذب کرده است. رشد پایدار این گونه تعریف می­شود: «توسعه­ای که نیازهای زمان حال را برآورده کند، بدون اینکه توانایی نسل­های آینده برای برآوردن نیازهای خود را به خطر بیندازد». برای حفظ تنوع زیستی، توسعه پایدار سازمان­ها ضروری است که از طریق تولید پایدار محقق می­شود. واژه‌های مترادف مختلفی مانند تولید پایدار، تولید پاک، تولید پاک‌تر، تولید آگاهانه از محیط‌زیست، تولید سبز، تولید مسئول محیط‌زیست، تولید بی‌خطر محیط‌زیست، و تولید پایدار در ادبیات توسعه یافتند. هر اصطلاحی با اصطلاح دیگر متفاوت است. قبل از پرداختن به جزئیات در مورد تولید پایدار، ابتدا نگاهی به این شرایط بیندازیم. تولید پایدار (1987) بر انجام بیشتر و بهتر با کمتر تمرکز دارد. اما این فلسفه رشد اقتصادی را از تخریب محیط زیست جدا می­کند (جموال[1] و همکاران، 2022).

تولید پاک (1989) بر تولید آلودگی و ضایعات کمتر تمرکز دارد و از منابع بهینه استفاده می­کند. این تولید ناب توسعه یافته با ملاحظات زیست محیطی است (جموال و همکاران، 2022). این امر تمرکز کنترل را از رویکردهای "انتهای لوله" به سمت تولید منتقل کرده است، زیرا رویکرد انتهای لوله واکنشی است و شامل تصفیه مواد آلاینده در پایان تولید است. تولید پاک­تر (1990) بر استراتژی­ای تمرکز دارد که از محیط زیست، مشتریان و سلامت کارگران محافظت می­کند (جموال و همکاران، 2022) و کارایی، سودآوری و رقابت­پذیری سازمان را بهبود می­بخشد. این شامل فعالیت‌های تولیدی سازگار با محیط‌زیست، یعنی کاهش منبع، و بهبود کارایی زیست محیطی برای بهبود تنوع زیستی است. تولید آگاهانه از محیط زیست بر اثرات زیست محیطی و ایمنی عملیاتی و بر روی (1) کاهش ضایعات خطرناک و مصرف منابع و (2) بهبود ایمنی عملیاتی و کارایی تمرکز دارد (جموال و همکاران، 2022).

تولید سبز (1991) بر کاهش، استفاده مجدد و بازیافت برای طراحی محصول و فرآیند تمرکز دارد (جموال و همکاران، 2022). تولید مسئولانه محیطی بر روی یک رویکرد اقتصادی محور و سازمانی برای حذف اثرات زیست محیطی در طول مراحل چرخه عمر محصول تمرکز دارد. تولید ناب محیطی بر حفاظت از محیط زیست، حفاظت از محیط زیست و رشد اقتصادی تمرکز دارد. ضایعات یا مواد زائد از طریق چرخه تولید ثانویه برای کنترل انتشارات مضر به اطراف پردازش می­شوند. چرخه تولید ثانویه با چند روش کنترل آلودگی ارائه می­شود. تولید پایدار بر «ایجاد کالاها با استفاده از فرآیندها و سیستم­هایی که آلاینده نیستند، صرفه­جویی در انرژی و منابع طبیعی به شیوه­ای مقرون­به­صرفه، ایمن و سالم، برای کارکنان، جوامع ومصرف­کنندگان، و از نظر اجتماعی و خلاقانه حفظ می­کنند، تمرکز دارد. پاداش برای همه ذینفعان برای آینده کوتاه مدت و بلند مدت. به تولید پاک‌تر و راه‌حل‌های پایان عمر برای اکوسیستم صنعتی پناه می‌دهد.

 


[1] Jamwal